Çizmeci Kedi

Zaman kayıp giderken bazen ağırdan, çoğu kez hızla; oksijen bulamayacak bi dünyaya doğru hızla akarken doyumsuz isteklerimizi tamamlamaya çalıştığımız esnada, uzaklardan onun salladığı eli slow motion görmek, ve de deja vu...
Yorgunluk ve stresin duvardan duvara vurduğu kedi baskı altında olduğu bi dönem geçirmekte, işindeki sallantılardan sağ çıkmaya çabalamaktadır. Hayat destekçisi, bitanesi ile geleceğe yönelik planlamalar yapmak istemekte ancak bu da o kadar kolay olmamaktadır.
Zor bir dönemdir, gelip geçicidir diye düşünmekte, yaşadığı güzel anların tadına varmaya çalışmakta, bu esnada fonda ise sağlam grup "piiz"den "tatlı uykular" tekrar tekrar çalmaktadır...

Uzunca bir aranın ardından mart ayını boş geçmemek, iki satır bişiler karalamak ve içimi dökmek adına burdayım arz ederim (:

Köprünün altından sular akmaya devam ederken, hayat da aynı hızıyla akıp gitmeye devam etti son 1 aydır... Birçok şeyi aynı anda aynı seviyede ilerletmeye çalışmak, arada bazı şeylerin patlar gibi olması, hatta yer yer patlaması ama tüm bunların hayatın bir parçası olduğu gerçeğini kaçırmadan yaşamak, yer yer isyan etmek, sonra bu hatayı anlamak ve tekrar düzelmek... Gibi gibi...

Ama tüm bunların oluşu esnasında bana oldukça güç veren bir yoldaşın varlığı, mutsuz anımda onun gülümsemesi, sarılması sıkı sıkı... Herşeyin bi kenra itilip bulutların üzerine doğru yolculuk o andan itibaren...

Gelecekle ilgili planlar bu ara epey bi düşündüğüm konu, işin işinden çıkmak zor gibi gözükse de canına yandığım hayatta başarılamayacak hiçbir şeyin olmadığını öğrenebilmiş bir kediyim ben... Zor olan tesadüfen karşılaşmaktı... Birbirini bulmayı başarabilen iki insanın önünde hiç bir engelin olmaması gerekli...

Her şey çok ama çok güzel kısacası, iş ve aile ile ilgili tüm zorluklara karşın sağlam ve de iliklerime kadar gerçekten yaşadığımı hissettiğim bi dönem. Dilerim hep böyle devam eder, ve dilerim nazara gelmez...

p.s.: seni çok ama çoook seviyorum prenses :-*

Başladığım yerde değilim; bu kesin peki ya öyleyse nerdeyim? Yarın bigün sıfıra sıfır elde var sıfır demek, anlamsızlıklarda anlam bulmaya çalışmak, susmak, düşünmek, düşünmek...

Yine son anda hatırladım.. Oysa ne kadar çok düşünürdüm çok değil şundan 7 ay öncesine kadar... Ne kadar çok hayal kurardım... Saniyeler içinde düşünüyor, saniyeler içinde karar veriyorum son zamanlarda.. Çok hızlı gitmek, zamana ayak uydurmak bana göre olmasa da yaşadığımız yalan hayatta ayakta durabilmek için böyle olmak gerekiyor... Ne saçma...

İlk yarısı idare eder ikinci yarısı ise muhteşem olan bir senenin ardından hiç olmadığım kadar huzurlu, hiç olmadığım kadar mutlu bir seneye merhaba diyorum evet :) Umarım bütün bir yıl bu şekilde geçer..

Karışık anlardan biri ile karşı karşıya kalınca insan, hemen yorumlar başlar çevresindekilerden bilirsiniz.. Ağzı laf yapan tonla adam vardır taşına torpağına kurban olduğum ülkesinde. Oysa ben birini karışmış halde gördüğümde susar ve izlemeye başlarım; yaptıklarını, söylediklerini... İzlemek çoğu kez daha iyi anlamayı sağlar görebilen için elbette.. Göremeyenler görmesin boşverdik onu daha önemli konumuz var şimdi...